Tijdens mijn stage als professioneel fotograaf in 2005 ontstaat het oorspronkelijke idee om hoge-resolutie foto's te maken van de menselijke iris en deze om te zetten in een kunstwerk.
De vroegste versie van het Iris Camera Systeem ontstaat een paar jaar later na talloze experimenten met de ogen van vrienden en collega's. Kort daarna, in augustus 2012 op het ´VuuV´, een muziekfestival in Duitsland, vindt mijn eerste openbare verkooptentoonstelling plaats. In eerste instantie sla ik het aanbod van mijn vriendin om te helpen af, omdat ik denk dat er niet genoeg werk is voor twee mensen. Wat heb ik het mis: Na vier dagen en vier slapeloze nachten met veel enthousiaste klanten wordt het duidelijk - de basis voor een nieuw businessmodel is gelegd.
Terwijl ik mijn opwachting blijf maken op markten en beurzen, valt mijn slaapkamer ten prooi aan de productie en verpakking van foto's. Het bed wordt een werktafel en al snel is bijna elk oppervlak bedekt met papier en verzenddozen. Het bed wordt een werktafel en al snel is bijna elk oppervlak bedekt met papier en verzenddozen. Deze collage van houtwerkplaats, fotostudio, fotoproductie, kantoor en magazijn verhuist in 2013 naar de eerste gehuurde studio. Eindelijk een laboratorium voor de voortdurende ontwikkeling van de camera.
Vanaf 2014 werk ik niet alleen fulltime aan mijn project; mijn vriend Olivier Colin, ook fotograaf, komt me ondersteunen. Samen richten we in september 2015 het bedrijf "Kollektiv Lumen GbR" op, dat vandaag de dag nog steeds bestaat. Een korte tijd later nemen we de eerste werknemer aan voor onze beeldproductie. Op deze manier kunnen Olivier en ik ons volledig concentreren op de marketing van producten en de verdere ontwikkeling van onze technologie en ons bedrijf.
Een belangrijke technische innovatie is de ontwikkeling van een geavanceerd verlichtingssysteem en een unieke camerabesturing. Het commentaar van Olivier aan mij: "Ben je gek? Veel te ingewikkeld!" Ik, aan de andere kant: "Dit kan niet te moeilijk zijn."
In de herfst van 2015 stelt onze stagiair ons voor aan Philipp Weiss - een student elektrotechniek. Samen realiseren we ons al snel dat mijn ideeën voor het verlichtingssysteem en de camerabesturing ingewikkelder zijn en dat de eisen steeds hoger worden naarmate de mogelijkheden toenemen. Phillips parttime baan verandert dan in een vaste aanstelling bij ons bedrijf en hij maakt vandaag de dag nog steeds een belangrijk deel uit van het team. Nu, is het camerasysteem klaar voor serieproductie in versie 3.0.
Tijdens talrijke evenementen in Hamburg ontwikkelen we een enthousiasme voor de stad en dan brengen we het pre-kerstseizoen 2015 door met onze IRIS FOTO stands op een kerstmarkt in Altona en het Elbe Einkaufszentrum - een vreemde afwisseling van koud weer met glühwein en warenhuislucht met parfumwolken.
Op een avond vertelt Olivier me over een klant op Ibiza, die erg enthousiast is over onze foto's en denkt dat een galerie op het eiland erg succesvol zou kunnen zijn. Olivier is meteen verkocht. Ik ben eerst nogal kritisch.
In maart 2016 verkennen we het eiland Ibiza. Nu springt de vonk over en begin ik het enthousiasme ook te voelen. Dus maken we plannen om binnen een jaar een galerie te openen.
De zomer daarop zijn Olivier en ik bijna non-stop op tournee. Vaak op twee markten tegelijk. Zo groeit en ontwikkelt het bedrijf zich als het ware "on the road" - dankzij de laptop en het toenemende mobiele datavolume.
Eind juni, tijdens een reis naar Barcelona, krijgt Olivier enthousiaste feedback van een galeriehouder over de irisfotografie. Op dat moment wordt Oliviers visie geboren - om ons werk niet langer op straatmarkten en beurzen te presenteren, maar om in plaats daarvan via galeries te werken. Opnieuw ben ik aanvankelijk sceptisch.
Een half jaar later realiseer ik me echter dat de kwaliteit van ons product gewoon te goed is geworden voor markten op straat, dus we besluiten om afscheid te nemen van braadworst en aardewerk en ons volledig te richten op onze nieuwe galerie in het oude centrum van Ibiza.
In maart 2017 opent deze eerste IRIS PHOTO galerie haar deuren. Hier krijgen we eindelijk de kans om de eerste ervaringen op te doen met de galerie- en franchisebusiness op een vaste locatie. Ons galerieconcept ontwikkelt zich gestaag tot begin 2020, met locaties in Barcelona, Nice, Zürich, Hamburg en Brussel. De interne beeldproductie groeit; uiteindelijk werken we in een ruimte van 220 vierkante meter met vijf medewerkers.
In de tussentijd zijn er verschillende leveranciers op de markt verschenen met verdacht veel op elkaar lijkende ideeën en technieken. Een octrooigemachtigde adviseert ons om de voortdurend verbeterende technologie te beschermen tegen nieuwsgierige ogen - niet met dure en ineffectieve octrooien, maar gewoon door het hele camerasysteem te bedekken. Er is dus een hoes nodig - met als prettig neveneffect dat de wirwar van kabels, stekkers, lampjes en schroeven een aantrekkelijke vorm krijgt.
Na een paar experimenten met basismodellering is het duidelijk dat zo'n nieuwe technologie niet in een stoffige houten kist thuishoort. De eerste 3D-printer vindt zijn weg naar ons huis - een nieuwe uitdaging die Philipp en ik graag aangaan.
In april 2017 nemen we deel aan de "World Art Dubai" - een internationale beurs voor hedendaagse kunst. Vele andere kunstbeurzen volgen - in Amsterdam, Zürich, Londen, Brussel, Boedapest en Straatsburg.
Sinds maart 2020 heeft de coronapandemie ons gedwongen ons bedrijfsmodel te herzien. We hebben onze locaties in Frankrijk en Spanje verlaten en onze beeldproductie uitbesteed. We hebben de tijd van de lockdown gebruikt om ons te concentreren op onze kerncompetenties - de technologie en knowhow om perfecte irisfoto's te produceren met een resolutie en kwaliteit die hoog genoeg is om enorme beeldformaten af te drukken. En we hebben een sterk merk gevestigd met een harmonieus bedrijfsconcept, dat we graag willen delen met andere franchisepartners.